Pennisetum foxtail (Pennisetum alopecuroides) - sadzenie i pielęgnacja

Pennisetum to ciepłolubna roślina, która rośnie dziko głównie w Ameryce Północnej, Afryce, Australii i Azji. Dzięki puszystym kłoskom i jasnemu kolorowi liści kwiat przyciągnął uwagę hodowców kwiatów i zaczął być uprawiany w domkach letniskowych, a także wykorzystywany jako element projektowania krajobrazu.

Opis botaniczny włośniowatej pennisetum

Roślina pochodząca z Afryki od czasów starożytnych miała ważną wartość odżywczą dla różnych ludów: Afrykanie, Indianie, Amerykanie używali ziarna pennisetum do produkcji mąki, a także uprawiali ją na paszę dla zwierząt. Od XIX wieku. ludzie zaczęli wykorzystywać dekoracyjne funkcje kwiatu, włączając go w kompozycje roślinne przy dekorowaniu parków i ogrodów.

Pennisetum Rubrum - ulubiona odmiana letnich mieszkańców

Pennisetum, zwany także pinaklem, to wieloletnia roślina z rodziny zbóż, licząca około 150 odmian. Z całej odmiany tylko około 10 gatunków jest uprawianych do celów dekoracyjnych. Najpopularniejszy jest szczyt lisiecki (Pennisetum alopecuroides), który wyróżnia się bezpretensjonalnością i odpornością na mróz. Roślina ma proste lub łukowate łodygi, liście o długości do metra, a także jasnoczerwone i bordowe kwiatostany - wiechy w kształcie kolców, znajdujące się na końcach łodyg (niektóre odmiany mają biało-różowe kłoski).

Kwiat Pennisetum: opis gatunków ozdobnych

Oprócz wycieńca w ogrodach i parkach można spotkać następujące gatunki:

• Wschodnia (Pennisetum oriental).

Ze względu na niską mrozoodporność orientalnego pennisetu kwiat w Rosji jest uprawiany jako roczny. Wąskie liście (0,4 cm) pochylone do ziemi. Kwiatostany fioletowo-różowe o włosiu 2,7 cm osiągają długość 5-15 cm.

• Kudłaty (Pennisetum villosum).

Ze względu na słabą zimotrwalosc kudłaty pennisetum jest uprawiany jako rocznik. Niskie krzewy (0,3-0,6 m) mają wąskie liście o szerokości pół centymetra i puszyste złote kwiatostany 3-10 cm.

• Szczecina (Pennisetum setaceum).

Roślina boi się zimna, dlatego uprawiana jest jako roślina jednoroczna na średnich szerokościach geograficznych. Wysokość kwiatu sięga 1,5 m. Pennisetum szczecina ma grubą „główkę” z cienkich łodyg i wąskich (5 mm) liści o bordowym odcieniu; 40-centymetrowe kłoski są koloru ciemnoróżowego.

Najpopularniejsze odmiany tej odmiany to Pennisetum Rubrum, Red Head i Hameln.

• Proste (Pennisetum incomptum).

Jedna z najbardziej bezpretensjonalnych odmian, zdolna wytrzymać 30-stopniowe mrozy. Pennisetum simple ma długie kłącze (do 1,3 m) i szaro-zielone liście. W zależności od pory roku kwiatostany są koloru bladozielonego, prawie białego i brązowożółtego.

• Szary (Pennisetum glaucum).

Roślina ma wyprostowane łodygi i liście o szerokości 4 cm, wysokość gęstych krzewów może wynosić 1,5-2 m.W połowie lipca pojawiają się ciemnoróżowe kwiatostany o długości 0,15-0,35 m. Szarość Pennisetum jest używana w kuchni i medycynie ludowej.

Popularne odmiany to Purple Majesty, Fantastic Foliage i Jade Princess.

Satynowe włosie jest podobne do ogonów norek

Wyczółek Pennisetum: sadzenie i pielęgnacja w ogrodzie

Roślina jest bezpretensjonalna i nie wymaga dużego wysiłku w procesie sadzenia i pielęgnacji.

Jest sadzony w miejscach otwartych na słońce, kwiat dobrze czuje się w pobliżu płotów i płotów.

Podlewanie

Konieczne tylko w porze suchej: zbyt częste doprowadzą do gnicia łodygi.

Rozpylający

Kwiat nie potrzebuje dodatkowej wilgoci.

Podkładowy

Uniwersalną glebę pod zboża dobiera się z dodatkiem popiołu i torfu. Ziemia powinna być lekko kwaśna i lekka. Od czasu do czasu wymagane jest pielenie i spulchnienie ziemi wokół buszu.

Top dressing

Jeśli w glebie brakuje składników odżywczych, konieczne jest comiesięczne karmienie minerałami (Crystalon, Ammophos, Kemira itp.) I materią organiczną (obornikiem).

Zimowanie włochatego pennisetum

Roślina jest wieloletnia, na zimę ma schronienie: miejsce wokół buszu pokryte jest suchymi liśćmi lub świerkowymi gałęziami. Część naziemna nie jest odcinana, ponieważ chroni korzenie przed zamarzaniem. Wiosną schronienie jest usuwane, zeszłoroczne łodygi i liście są odcinane.

Kwitnący szczyt

Czas pojawienia się kwiatostanów, kształt i kolor zależą od rodzaju rośliny. Wiechy płatków pokryte są kosmkami, dzięki czemu wydaje się przewiewne.

Jak wyhodować szczyt z nasionami

Uprawa włośnicy, podobnie jak innych odmian, odbywa się na dwa sposoby: przez podzielenie krzewu i przez nasiona (przy stosowaniu tego ostatniego cechy odmiany rodzicielskiej mogą nie zostać zachowane).

Uprawa sadzonek z nasion

Nasiona sadzonek odmian jednorocznych wysiewa się w marcu-kwietniu. Lądowanie wygląda następująco:

1. Podłoże (torf z piaskiem) wlewa się do pojemników z otworami drenażowymi w równych częściach i zwilża.
2. Nasiona (nie więcej niż 2) są równomiernie umieszczane w ziemi (głębokość 3-4 mm), glebę spryskuje się ciepłą wodą.
3. Garnki wyjmuje się w oświetlonym, ciepłym miejscu.
4. Po pojawieniu się sadzonek (po 7-14 dniach) organizowane jest ich regularne podlewanie, a także sztuczne oświetlenie.
5. Gdy rośliny osiągną 10-15 cm, sadzi się je na otwartym terenie. Korzystny okres to koniec maja - początek czerwca (w zależności od regionu).

Rośliny sadzi się w odległości 60-70 cm od siebie.

Jeśli planujesz rozmnażać bylinę przez nasiona, siew sadzonek należy wykonać w lutym; w tym przypadku kwitnienia można się spodziewać już w tym roku.

Wysiew nasion w okolicy

W ciepłych miejscach dozwolone jest wysiewanie nasion jednorocznych bezpośrednio na otwarty teren (w maju).Technologia wygląda następująco:

1. Wykop i wyrównaj ziemię.
2. Nasiona są rozrzucane i zakopywane za pomocą grabi.
3. Podlewanie.
4. Kiedy pojawiają się pędy, część jest usuwana (odległość między pędami powinna wynosić 70-80 cm).

Nasiona Pennisetum wyglądają jak kolczaste lejki

Rozmnażanie przez podzielenie buszu

Dzieląc krzew, rozmnażają się wieloletnie trawy. Proces przeprowadza się wiosną 1 raz na 5 lat. Liście i łodygi znajdujące się w środku zielonej „czapki” z biegiem lat tracą swój piękny wygląd, dlatego należy je wyciąć. Zewnętrzne części są podzielone na mniejsze i osadzone.

Po umieszczeniu we wcześniej przygotowanych rowkach korzenie są lekko dociskane do podłoża, zapewniając roślinie stabilność. Przeszczepione krzewy są podlewane.

Możliwe narastające problemy

Pierzasta to bezpretensjonalna i rzadko chorująca roślina. Czasami na liściach i łodygach mogą pojawić się mszyce i przędziorków. Leczenie środkami owadobójczymi (Aliot, Fitoverm itp.) Pozbywa się szkodników.

Pustka, żółte lub czerwone plamy na zieleni wskazują na pojawienie się owada łuskowego, w walce z którym pomoże roztwór mydła i alkoholu.

Czasami roślina cierpi na mróz. W takim przypadku dotknięte części systemu korzeniowego należy usunąć, a krzew przeszczepiony.

Dekoracyjne wykorzystanie prącia wyczynowca

Peristochaetum jest dość aktywnie wykorzystywane przez projektantów krajobrazu do tworzenia kompozycji roślinnych, szczególnie w pobliżu zbiorników wodnych, gdzie krzewy są tłem dla innych kwiatów (kotłów, nagietków itp.).

Płatki zbożowe są idealne do tworzenia żywych krawężników i wspaniale obramowują parkowe ścieżki.

Wraz z lawendą, różą kamienną, kostrzewą szarą i innymi kwiatami roślina służy do tworzenia kamienistych kompozycji. Domki letniskowe ozdobione są różnymi odmianami szczytów, różniącymi się kształtem i kolorem.

Przy uprawie prącia wyczyńca nie wymaga dużego wysiłku. Łatwo przyzwyczaja się do nowego miejsca, szybko rośnie i nie wymaga podlewania. Ze względu na gęstość krzewów i kwitnienie prawie przez całe lato, przedstawiciel zbóż idealnie nadaje się do dekoracji domków letniskowych i krajobrazów parkowych.