Rośliny mięsożerne - mięsożerne kwiaty w domu

Wśród miłośników roślin domowych są kwiaciarnie, które nie hodują pięknych orchidei ani oryginalnych kaktusów. Preferują kwiaty drapieżne. Zwierzęta mięsożerne wymagają szczególnej uwagi ze strony właścicieli, wymagają trudnych warunków wzrostu i raczej trudnej pielęgnacji.

Sposób istnienia kwiatów owadożernych

Domowa roślina drapieżna nie żyje na mikroelementach wyciąganych przez korzenie zwykłego kwiatu z gleby, ale na trawieniu żywego mięsa owadów. Tkanki owadów uwięzionych w kwiatach mięsożernych zawierają te same związki chemiczne, co pozostałości organiczne i mineralne znajdujące się w ziemi.

Roślinny drapieżnik łapie zdobycz

Różnica między zwykłym kwiatem w pomieszczeniach a drapieżną rośliną domową polega na sposobie, w jaki przyswaja ona składniki odżywcze niezbędne do własnego rozwoju i prokreacji.

Naukowcy znają około 600 gatunków roślin mięsożernych. Większość z nich to krzewy lub byliny zielne żyjące w zubożonym w minerały ekosystemie. Słabe gleby na ich rodzimych ziemiach spowodowały, że zmniejszyły się u nich korzenie i przekształciły liście w pułapki na owady. Sprawili, że ich soki warzywne uległy trawieniu. Tak więc z organizmów autotroficznych, które żyją tylko dzięki fotosyntezie i słońcu, zamieniły się w drapieżniki.

Liście drapieżników pełnią trzy funkcje: łapią i trawią zdobycz, w okresach między trawieniem miąższu przeprowadzają procesy fotosyntezy. Rozkład składników białkowych zachodzi przy udziale enzymu trawiennego pepsyny, który jest produkowany przez komórki roślinne. Po rozkładzie białek powstałe minerały, aminokwasy, witaminy i inne pierwiastki są wchłaniane przez roślinę.

Mięsożerne rośliny doniczkowe wymagają karmienia

Rośliny drapieżne w domu - przewaga nad zwykłymi kwiatami

Nie ma tak wielu zalet rosnących domowych organizmów drapieżnych, ale nadal są:

• Rośliny owadożerne żyjące w domu nie potrzebują pożywnej gleby.
• W pomieszczeniu nie będzie latających owadów.
• Goście, którzy zobaczą egzotyczny kwiat na parapecie będą zachwyceni, dostaną przypływ endorfin, poprawią nastrój i samopoczucie właściciela.

W przeciwnym razie kwiat drapieżnika będzie wymagał nie mniej wysiłku, pieniędzy i czasu wolnego niż zwykłe zwierzę domowe.

Naukowcy odkryli, że niektóre dziko rosnące drapieżniki są w stanie rozwinąć system korzeniowy i przejść na odżywianie autotroficzne, gdy warunki środowiskowe ulegną poprawie. Takie zdolności posiada roślina drapieżna pęcherzyca.

Ofiara drapieżnej egzotyki

Popularne rośliny mięsożerne do domu

W toku ewolucji kwiaty mięsożerne rozwinęły sposoby przyciągania do siebie owadów i małych zwierząt. Główne z nich to jasny kolor liści i kwiatów, słodki sok, zapach.Zapach może mieć przyjemne i odpychające, zdaniem osoby, aromaty. Zapachy, które są nieprzyjemne dla węchu człowieka, są wytwarzane przez roślinę w celu przyciągnięcia uwagi ofiar żywionych padliną.

Pułapki na drapieżniki mają specjalne adaptacje, które pozwalają im poczuć, że ofiara wpadła w ich pułapkę. Włosy czuciowe rosiczki i muchołówki są tak wrażliwe, że rośliny mogą dowiedzieć się, czy żywa, czy nieożywiona ofiara wpadła w pułapkę.

Kwiat mięsożernej rosiczki pokryty jest włoskami sensorycznymi

Pułapki mogą być ruchome lub statyczne. Aktywne drapieżniki - pęcherzyca, muchołówka, genlisea, aldrovand - mają ruchome (zamykające się) zastawki. W takich roślinach jak Sarracenia, Zhiryanka, Nepentes, Californian Darlingtonia pułapki są statyczne.

Pęcherzyca

Pemphigus (łac.Utricularia) to rodzaj drapieżników z rodziny Pemphigus. Według współczesnych danych rodzaj obejmuje 227 gatunków roślin owadożernych rosnących na całej Ziemi, z wyjątkiem Antarktydy i niektórych izolowanych wysp oceanicznych. Rośliny żyją w wodzie, nie mają systemu korzeniowego, mają długie, wyprostowane łodygi, pokryte wypreparowanymi liśćmi, na których znajdują się zatrzymujące pęcherzyki, które są zamykane zaworami. Te bąbelki dały początek nazwie rodzaju.

Pemphigus w okresie kwitnienia wypuszcza szypułkę, na której tworzy się pędzel z pomarańczowo-żółtymi kwiatostanami o nieregularnym kształcie do 1,5 cm długości. Mają pręciki i pylniki. Z kwiatostanów powstają strąki nasion z małymi owocami. W warunkach naturalnych, wraz ze spadkiem temperatury powietrza i wody, pęcherzyca przechodzi w stan hibernacji. Zimują w postaci turionów - pędów z początkami liści

Konstrukcja zaworu, który otwiera się tylko do wewnątrz, pozwala na przedostanie się do pułapki małego wodnego owada lub narybku, ale nie będzie on w stanie w żaden sposób się wydostać. Ofiara wpada w pułapkę nie tylko z ciekawości. Zewnętrzna strona pęcherzyków jest pokryta gruczołami, które wydzielają słodką lepką substancję przynęty. Kiedy ofiara dotknie urządzeń czuciowych pęcherzycy, uruchamiany jest mechanizm otwierania zastawki.

W bańce nie ma ciśnienia powietrza. W mniej niż milisekundę ofiara zostaje wciągnięta w bańkę wraz ze strumieniem wody, nie rozumiejąc, co się dzieje i nie będąc w stanie się oprzeć. Drapieżnik może tylko trawić pokarm.

Kwitnąca pęcherzyca

Z ofiary może pozostać tylko twarda chitynowa skorupa. W miejscach, gdzie jest dużo pożywienia, pułapki na pęcherzycę są ciemne z powodu niestrawionych szczątków ofiar. Po chwili bąbelki ponownie ustawią zawory otwierające w pozycji gotowości.

Zhiryanka

Trzustka pospolita (po łacinie Pingucula vulgris) to wieloletni drapieżnik z rodziny Puzyrchatkovy. Roślina posiada system korzeniowy, liście mięsiste, zebrane w rozetę o średnicy od 2 do 15 cm.W okresie kwitnienia tworzy pędy kwiatowe o wysokości do 12 cm.Każdy z nich kwitnie po jednym kwiatku po 5 liliowo-liliowych. płatki. Zhiryanka rosną na obszarach o dużej wilgotności powietrza i gleby - na torfowiskach, wzdłuż brzegów zbiorników wodnych.

Roślina zaspokaja swoje potrzeby żywieniowe dwojako - w mniejszym stopniu dzięki odżywianiu się z gleby, w większym dzięki przyciąganiu owadów. Gęste, jasne liście zhiryanki w kolorze sałatki przyciągają owady nie tylko kolorem i kształtem, ale także wydzielanym przez pory śluzem cukrowym. Adhezja ofiary, przyciągnięta przez słodki nektar, staje się sygnałem dla rośliny do produkcji enzymów trawiennych.

Kwitnąca tłusta kobieta z przyklejonymi ofiarami

Małe muszki są przetwarzane na powierzchni liścia bez zmiany ich kształtu.Ten sposób trawienia pokarmu nazywany jest trawieniem otwartym. Ale jeśli owad przykleja się do liścia tłuszczu, którego wielkość pozwala mu się oprzeć, wówczas proces trawienia przebiega w inny sposób. Drganie owada powoduje, że roślina skręca blaszkę liściową, a wewnątrz tworzącego się kokonu następuje rozszczepienie pokarmu.

Drapieżniki z rodziny Sarracene

Rodzina Sarraceniaceae łączy kilka rodzajów, między innymi:

• Darlingtonia (Darlingtonia), w tym jeden gatunek - Darlingtonia kalifornijska (D. californica);
• Sarracenia (Sarracenia), obejmuje 10 gatunków drapieżników mięsożernych.

Rodzina obejmuje również inne rodzaje, łączące rośliny żyjące i już wymarłe.

Sarracenia

Sarracenia to rośliny o pachnących liściach pułapki w kształcie dzbanka, w kształcie wydłużonych i rozszerzonych kwiatów o różnorodnych, jasnych kolorach. Na wewnętrznej powierzchni liści znajduje się wiele spiczastych włosków, których końce skierowane są w dół dzbanka.

Wierzchołek liścia jest zakrzywiony, tworząc powierzchnię do lądowania dla owadów drapieżnych. W pułapce znajduje się płyn. Jeśli nad otworem nie ma części liścia, może to być woda deszczowa. W zakrytych dzbanach ciecz jest uwalniana przez roślinę.

Zarośla sarracenii

Owad, który wpadł w pułapkę i nie utonął w wodzie, nie może się wydostać - przeszkadzają mu wygięte w dół ostre kolce. W tym czasie roślina zaczyna produkować enzymy trawienne i substancje pochłaniające nieprzyjemne zapachy powstałe podczas rozkładu związków białkowych.

Niektóre rodzaje sarracenii są popularnymi roślinami domowymi.

Sarracenia fioletowy

Ten gatunek karmi się inaczej niż jego krewniacy. Saracenia purpurowa również wabi ofiary do siebie, ale nie jest w stanie ich samodzielnie strawić. Dla niej robią to larwy dwóch gatunków komarów, żyjąc w wodzie deszczowej, wpadając w pułapki fioletowej sarracenii. Larwy zjadają ofiarę sarracenii i uwalniają swoje produkty przemiany materii do wody, tworząc pożywkę, którą roślina przyswaja.

Sarracenia Dracula

Różni się zimotrwalością, nie umiera w temperaturze -15 ° C. Liście rośliny mają fioletowe odcienie. Wysokość krzewu nie przekracza 50 cm, średnica pułapki na liście ok. 13 cm, może rosnąć w półcieniu, ale preferuje miejsca nasłonecznione.

Sarracenia Dracula

Saracenia Fiona

Jest drapieżnikiem zdolnym do zjadania mszyc, mięczaków, owadów łuskowatych. Pułapki lilii wodnej rośliny przykryte są kapturami, kolor liści zmienia się od bladozielonego, różowego do odcieni czerwonego wina. Wysokość rośliny nie przekracza 45 cm.

Wszystkie rodzaje sarracenii wymagają odpowiedzialnej opieki. Bez lekkiego, wilgotnego powietrza, opatrunku górnego latem i terminowego podlewania rośliny nie przetrwają.

Saracenia Fiona

Darlington w Kalifornii

Rośnie nie tylko na wilgotnych, bagnistych zboczach, ale także na brzegach górskich rzek porośniętych mchem. Będzie rosnąć w cieniu, jeśli obok siedliska będzie staw. Środowisko naturalne - od północnej Kalifornii po południowy Oregon i Seattle w Stanach Zjednoczonych. Chroniony lokalnymi przepisami jako roślina zagrożona wyginięciem.

Liście na długich łodygach tworzą brązowo-zielone dzbanki. Przy wejściu do pułapki wyrastają owady drapieżne. Pułapki są skierowane w górę swoimi otworami. Kolor liści jest nierównomierny, miejscami wydają się przezroczyste. Kalifornijska Darlingtonia kwitnie małymi kwiatami o czerwono-brązowym odcieniu, które nie przyciągają uwagi potencjalnej ofiary.

Darlington w Kalifornii

Dbanie o rośliny mięsożerne w domu

Rośliny owadożerne stają się coraz bardziej popularne w domowych kolekcjach kwiatów. Czasami są nabywane bez zastanawiania się, jak będą przechowywane.Przecież nie zawsze jest możliwe złapanie żywego pokarmu dla drapieżnego zwierzaka, ani przeczytane opisy procesu, ani obejrzane filmy nie pomagają - potrzebne są doświadczenie i chęć. Oprócz karmienia kwiatów drapieżnych mogą pojawić się problemy z innymi warunkami niezbędnymi do ich uprawy.

Temperatura zawartości

O temperaturze, w której należy przechowywać dany kwiat, przed zakupem należy zapytać specjalistów lub w Internecie. Niektóre z nich potrzebują zimowego odpoczynku bez karmienia i częstego podlewania przy temperaturze otoczenia 10-12 ° C. W końcu jeśli muchołówka zostanie zmuszona do przebywania w letnich temperaturach przez cały rok, po 2 latach tak intensywnego życia umrze.

Muchołówka Wenus

Wilgotność i skład gleby, nawadnianie

Bagienne rośliny mięsożerne potrzebują zubożonej gleby o podwyższonym poziomie kwasowości. Podłoże do nich można przygotować z mieszanki torfu, włókna kokosowego, perlitu lub wermikulitu, piasku.

Podlewanie roślin odbywa się za pomocą wody, która nie zawiera soli mineralnych i stałych pozostałości. Może to być woda destylowana, woda stopiona lub woda deszczowa. Gleba jest regularnie nawilżana, ale przelewanie jest niedozwolone. Podczas podlewania przez dolną patelnię wodę usuwa się z niej 2 godziny po całkowitym nasyceniu gleby.

Oświetlenie i wybór miejsca na kwiatek

Pomieszczenie, w którym będą przebywać drapieżniki, powinno zawsze mieć wysoki poziom wilgotności. Ponadto rośliny potrzebują dobrego oświetlenia, ale w bezpośrednim świetle słonecznym w południowym upale mogą się poparzyć. W tym czasie wskazane jest zacienienie drapieżników. Brak światła może osłabić efekt dekoracyjny liści, bez światła nie będą one miały jaskrawych kolorów charakterystycznych dla danego gatunku.

Pułapki różnych drapieżników

Jak karmić drapieżny kwiat

Rośliny są karmione żywym pokarmem białkowym. Nie gromadzą na zimę zwłok owadów. Nieruchomy robak leżący w pułapce doprowadzi do jego rozkładu, a następnie śmierci.

Zimą rośliny mięsożerne wystarczają na składniki odżywcze z gleby. Późną jesienią, gdy wszystkie muszki zasypiają, rośliny wyjmuje się do chłodnego pomieszczenia lub umieszcza na górnej półce lodówki. Wcześniej obfite podlewanie odbywa się z dodatkiem złożonego nawozu mineralnego.

Karmienie aktywnych drapieżników żywymi owadami jest raczej egzotycznym zajęciem. Ale przekarmienie, podobnie jak strajk głodowy, rośliny nie potrzebują. W przypadku małych kwiatów wystarczą 3 muchy lub pająki miesięcznie, większe rośliny można karmić 5 sztuk. owady.

Zielne drapieżniki kwitnące w domu są fascynujące i pouczające. Najważniejsze, żeby ich nie zrujnować swoją nadmierną miłością lub niewystarczającą uwagą.